W poniedziałkowy poranek Szkoła Podstawowa nr 7 wyglądała jak zwykle: na korytarzach rozbrzmiewały głosy dzieci, a woźny Pan Jan rozpinał kolorową kurtkę przy wejściu. Jednak Szymon od razu poczuł, że ten dzień będzie inny. Kiedy wszedł do klasy, zobaczył, że na biurku pani Ewy leży stary, mosiężny dzwonek, którego nigdy wcześniej nie widział. Dzwonek był ozdobiony tajemniczymi znakami przypominającymi błyskawice. Pierwsza lekcja minęła spokojnie, ale gdy tylko pani Ewa uderzyła w dzwonek, stało się coś niezwykłego: przez chwilę wszystkie kolory w klasie zaczęły się poruszać, a książki lekko podskoczyły na ławkach. Szymon spojrzał zdziwiony na Zosię, która siedziała obok. Jej włosy zaczęły się świecić jak neonowe światła. Filip, najlepszy kolega Szymona, zauważył, że może usłyszeć szepty zza ściany, a sam Szymon odkrył, że... widzi przez ściany, jakby były zrobione z mgły! Dzieci nie mogły uwierzyć. Czy to możliwe, że zwykły dzwonek dał im supermoce? Gdy pani Ewa wyszła na chwilę z klasy, cała trójka postanowiła przetestować swoje nowe zdolności. Zosia rozświetliła całą salę jednym ruchem ręki, Filip podsłuchiwał rozmowy nauczycieli na korytarzu, a Szymon sprawdzał, co kryje się za zamkniętymi drzwiami pokoju nauczycielskiego. Nagle usłyszeli dźwięk dzwonka, tym razem inny niż zwykle – jakby dzwonek sam chciał ich ostrzec. Spojrzeli przez okno i zobaczyli, że na szkolnym dziedzińcu pojawiła się postać w płaszczu, z wielką, tajemniczą walizką. Postać patrzyła prosto w ich okno, a w oczach miała dziwny blask. Szymon poczuł dreszcz. Czy to możliwe, że ktoś jeszcze wie o ich supermocach? Co kryje się w walizce tajemniczego przybysza? Dzieci spojrzały na siebie porozumiewawczo. Czekali na sygnał, by wyruszyć na szkolne podwórko i odkryć, co kryje się za tą nową zagadką...