W poniedziałek rano, kiedy wszyscy jeszcze przysypiali przy śniadaniu, Kacper już od dawna był na nogach. W jego pokoju leżało pięć różnych kapeluszy: jeden z ogromnym rondem, jeden z piórami, jeden śmiesznie przekrzywiony, czwarty - błyszczący brokatem i piąty - po dziadku, trochę za duży i trochę za bardzo pachnący naftaliną. Tego dnia Kacper miał plan. Wielki plan! Wreszcie zaprosi Gabrysię i Maksa do Klubu Kapeluszy, który sam wymyślił. Klub, który miał zrewolucjonizować szkolne życie w 5B. Ale żeby było ciekawiej, każdy musiał nosić inny kapelusz i... wymyślać zadania dla reszty. Kiedy dzwonek zadudnił w szkolnych korytarzach, Kacper ostrożnie wsunął się do szatni. Gabrysia już tam była, zakładając na głowę swój ulubiony kapelusik z pomponem. Maks szedł tuż za nim, ciągnąc pod pachą coś dziwnego, owiniętego szalikiem. – Tajemny klub spotyka się w tajemnym miejscu – szepnął Maks z miną detektywa. – To tylko szatnia, Maku – prychnęła Gabrysia. – Ale dzisiaj może stać się areną niesamowitych przygód! Wszyscy troje wybuchnęli śmiechem, stłumionym przez zimowe kurtki. Kacper wyjął spod ławki stary karton. W środku leżało kilka kolorowych, śmiesznych kapeluszy i kartka z napisem: „Wyzwanie nr 1: Znajdź coś niezwykłego w szkolnej szatni!” – O nie, tu nic nie ma... poza zgubionymi rękawiczkami i butami – skwitowała Gabrysia. Ale wtedy Maks chwycił za klamkę drzwi jednej z szafek nauczycielskich, którą ktoś najwyraźniej zapomniał zamknąć. W środku leżała tajemnicza metalowa puszka, cała obklejona naklejkami z flamingami i napisem „SNACKZ”. – Ej, to chyba nie powinno tu być – wyszeptał z przejęciem Maks. Kacper, nie mogąc się powstrzymać, otworzył puszkę. W środku nie było chipsów, tylko... kilka piór oraz zmięta kartka z dziwnym rysunkiem. Przedstawiała ukośną linię, jakby fragment mapy, oraz nabazgraną czarną czcionką wiadomość: „Tylko dla zakapturzonych!” W tej samej chwili coś zatrzepotało w kącie szatni. Gabrysia aż podskoczyła, a Maks rzucił się za ławkę. Na ławce obok kartonu coś zaczęło się poruszać… Troje przyjaciół wstrzymało oddech, wpatrując się w cień przesuwający się coraz bliżej kapeluszy...