Helenka zawsze kochała stare książki. Pachniały kurzem i przygodą, a każda strona szeleściła jak skrzydło tajemniczego stwora. Jednak największa przygoda czekała na nią nie w żadnej z powieści, lecz w prawdziwym życiu. Pewnego pochmurnego popołudnia mama poprosiła ją, by poszła do miejskiej biblioteki, po książkę dla młodszego brata. Kuba, jej odważny, trochę uparty brat, koniecznie chciał jej towarzyszyć. Biblioteka była cicha jak zawsze, lecz coś tego dnia wydawało się inne. Starsza pani bibliotekarka mrugnęła do nich tajemniczo, a później zniknęła pomiędzy regałami. Helenka spojrzała na Kubę podejrzliwie. — Zobacz, tamte drzwi chyba wcześniej były zamknięte! — szepnął szeptem tak wyraźnym, że aż echo odpowiedziało mu z ciemności. Postanowili zajrzeć do starego, opuszczonego skrzydła. Drzwi skrzypnęły przeciągle, a zimne powietrze owiało ich twarze. Półki uginały się pod naporem grubych tomów, niektóre pokryte pajęczynami. Na końcu korytarza, między szafką a ścianą, Kuba dostrzegł coś dziwnego — wielkie, owalne lustro oprawione w mosiężną ramę porośniętą rzeźbionymi winoroślami. Helenka podeszła bliżej. Zamiast swojego odbicia zobaczyła wirującą mgłę, w której migotały niewyraźne kształty. Nagle lustro zaczęło wydawać cichy, melodyjny dźwięk, jakby wołało ich do środka. Kuba pierwszy dotknął powierzchni — jego palce przeniknęły przez szkło, jakby to była woda. — Helenka, to portal! — wyszeptał z przejęciem. Dziewczynka zawahała się tylko przez chwilę. Po drugiej stronie lustra widziała rozjaśnioną słońcem polanę i migoczące wśród drzew dziwne, kolorowe istoty. — Chodź, sprawdźmy, dokąd prowadzi — szepnęła do brata. Ostrożnie, z sercami bijącymi w szalonym rytmie, dzieci wsunęły się przez portal. W jednej chwili poczuły zapach wilgotnej ziemi i słodkich kwiatów. Usłyszały śmiech, świergot i… czy to naprawdę była grupa małych, gadających lisów, które przyglądały im się zza paproci? Nagle zza gęstych krzaków dobiegł cichy szept: — Pomóżcie nam… Jesteście wybrańcami! — Lisy spojrzały na Helenkę i Kubę z nadzieją i niepokojem. W oddali rozległy się odgłosy ciężkich kroków, a dzieci poczuły, że przygoda dopiero się zaczyna...