W cichym, starym budynku szkoły znajdowała się biblioteka, o której krążyły plotki. Niektórzy uczniowie szeptali, że po zmroku słychać tam dziwne dźwięki, przypominające rozmowy i chichoty. Dawid zawsze lubił książki, ale teraz jeszcze bardziej fascynowało go to miejsce – i to nie tylko przez opowieści kolegów. Czuł, że skrywa coś więcej niż tylko zakurzone tomy na półkach. Pewnego deszczowego popołudnia, kiedy większość dzieci dawno wyszła już do domów, Dawid został w bibliotece nieco dłużej, przeglądając atlasy i encyklopedie. Pani bibliotekarka poprosiła, żeby poczekał, aż skończy porządkować kartoteki. Dawid spokojnie siedział przy jednym ze stolików i nagle... zauważył, że coś brzęczy w jego piórniku. Ostrożnie go otworzył – i oniemiał. Jego ulubiony ołówek, ten z czerwoną gumką na końcu, zaczął się poruszać! Po chwili usłyszał: „Hej, masz coś do pisania? Bo ja mam dla ciebie ważną wiadomość!” Dawid spojrzał z niedowierzaniem, a wtedy zza książki wysunęła się zakładka z obrazkiem kota. Mrugnęła do Dawida i przemówiła: – Jeśli chcesz poznać prawdziwe tajemnice tej biblioteki, musisz nam zaufać. Ołówek przekręcił się na boki, jakby rozglądał się, czy nikt nie podsłuchuje, i dodał cicho: – Tylko dziś, tylko teraz możesz wejść tam, dokąd nikt zwyczajny nie ma wstępu. Musisz przejść między regałami, zatrzymać się przy najstarszej książce i… Nagle wszystko wokół Dawida stało się dziwne: światła zamigotały, a regały zaczęły się lekko przesuwać, tworząc wąski korytarz, którego nigdy wcześniej nie widział. Z głębi półek dobiegały ciche szepty, a księgi wydawały się błyszczeć tajemniczym blaskiem. – No dalej, Dawidzie – szepnęła zakładka – czas na przygodę! Dawid zebrał odwagę i zrobił pierwszy krok w stronę korytarza, nie wiedząc, jakie sekrety czekają na niego po drugiej stronie...