Szkoła Podstawowa nr 8 zawsze była trochę dziwna, ale od kiedy w piwnicy powstała pracownia robotyki, wszystko stało się jeszcze ciekawsze. Tosia i Igor, najlepsi przyjaciele z klasy szóstej, uwielbiali tam spędzać czas po lekcjach, konstruując roboty i wymyślając, jak pewnego dnia polecą w kosmos. Pewnego popołudnia, gdy Tosia programowała nową maszynę do odczytów satelitarnych, Igor zauważył coś niepokojącego na ekranie komputera. Mrugał na nim dziwny zielony symbol, podobny do litery "Z" otoczonej trzema kropkami. – Tosiu, patrz! Co to jest? – spytał Igor, pokazując ekran. Tosia zmarszczyła brwi. – Nigdy czegoś takiego nie widziałam. Sprawdźmy pochodzenie sygnału! Po kilku minutach analizy okazało się, że tajemniczy sygnał pochodzi z bardzo daleka. Tak daleka, że nawet nauczyciel fizyki by nie uwierzył: z planety w galaktyce Koralowej, o której czytali kiedyś w encyklopedii. Sygnał powtarzał się co osiem minut, jakby ktoś chciał zwrócić uwagę. Razem zbudowali miniaturową sondę, którą wysłali przez szkolny nadajnik. Szybko okazało się, że sygnał był odpowiedzią – ktoś lub coś przesłał im swoje współrzędne oraz trójwymiarową mapę obcej planety, pokrytą wiecznie zielonymi lasami i połyskującymi jeziorami. Pod osłoną nocy Tosia i Igor wrócili do laboratorium. Zaskoczyło ich, że laboratorium jest już otwarte, choć nikogo przy wejściu nie było. Nad ich stanowiskiem unosiło się dziwne, migoczące światło. Gdy podeszli bliżej, zobaczyli, że na środku stołu leży... świecący zielony kryształ. Obok pulsował malutki hologram przedstawiający tajemniczą postać i napis: "Odwiedź nas, zanim zgaśniemy. To nasza ostatnia szansa". Tosia spojrzała na Igora – w jej oczach widać było ekscytację i nutkę strachu. Czy odważą się przenieść do obcego świata? Czy rozszyfrują, kim są mieszkańcy Zielonej Planety i dlaczego potrzebują pomocy? W tej samej chwili kryształ rozbłysnął jeszcze jaśniej, a drzwi do pracowni zatrzasnęły się z hukiem…