To miał być zwyczajny wieczór. Włożyłem piżamę, umyłem zęby i wskoczyłem do łóżka. Obok mnie, na poduszce, jak zawsze leżał miś Brutus – trochę już wytarty, z lekką dziurką na łapce, ale nadal mój ulubiony. Sięgnąłem po niego i wtedy... usłyszałem głos. — Wreszcie możemy pogadać. Zamarłem. — Nawet nie wiesz, jak długo na to czekałem! To był miś. Brutus. MÓJ MIŚ WŁAŚNIE SIĘ DO MNIE ODEZWAŁ. Rzuciłem go w kąt pokoju. — Auć! No to nie było miłe! – powiedział obrażonym tonem, podnosząc się z podłogi. — T-Ty... Ty mówisz?! – zająknąłem się. Miś otrzepał się i usiadł wygodnie na moim biurku. — Słuchaj, to długa historia. Ale w skrócie: jesteś w niebezpieczeństwie i musimy natychmiast działać. — W niebezpieczeństwie?! – podniosłem się gwałtownie. Brutus podszedł bliżej i nachylił się konspiracyjnie. — Tak. I to przez TO, co jest pod Twoim łóżkiem. W tym momencie z podłogi dobiegł dziwny dźwięk.