Basia, Olek i Igor zawsze czekali na wakacje u babci Heli. Jej dom stał na skraju wsi, tuż obok rozległego, trochę zapuszczonego sadu. Nikt od lat nie zbierał tam owoców, jabłka same spadały na trawę, gruszki leżały wśród wysokich pokrzyw, a wiśnie nęciły ptaki. Dzieci wielokrotnie bawiły się między drzewami, chowając się za pniami i wspinając na gałęzie. Jednak tego lata zauważyły coś dziwnego. Pewnego ranka Igor znalazł pod najstarszą jabłonią kawałek błyszczącej, starej monety. Była ciężka i miała wyryty dziwny znak przypominający literę "Z" splecioną z trzema liśćmi. Zawołał przyjaciół i razem zaczęli szukać kolejnych śladów. Basia twierdziła, że to na pewno jest jakiś stary pieniądz, który zgubił ktoś bardzo dawno temu, a Olek od razu zaczął snuć opowieści o dawnych rycerzach i ukrytym skarbie. Kiedy babcia Hela przyniosła im lemoniadę, poprosili ją o opowieść o sadzie. Babcia przez chwilę milczała, a potem powiedziała: "Mówią, że wśród tych drzew dzieją się czasem rzeczy, których nie da się wyjaśnić. Ale zawsze lepiej wszystko sprawdzić samemu". Po tych słowach uśmiechnęła się, jakby wiedziała coś więcej. Po południu dzieci wróciły pod starą jabłoń. Zauważyły, że trawa w jednym miejscu była wydeptana w dziwnym kształcie spirali. Olek stwierdził, że to na pewno ślad jakiegoś stworzenia. Igor zaproponował, by narysować plan sadu i zaznaczać wszystkie niezwykłe odkrycia. Basia z kolei obstawiała, że pod ziemią może znajdować się coś ciekawego. Gdy słońce zaczęło zachodzić, podjęli decyzję: nazajutrz przyjdą tu znów, wyposażeni w latarki, kompas i lupę. Tego wieczoru nie mogli zasnąć, wymyślając kolejne teorie. Co kryje się pod starą jabłonią? Czy znajdą coś jeszcze? Gdy następnego ranka stanęli w umówionym miejscu, zamiast spirali odkryli... świeże ślady butów, prowadzące prosto między krzaki jeżyn, gdzie nikt nigdy się nie zapuszczał. Basia ściszyła głos: - Ktoś tu był w nocy. Olek wyciągnął latarkę, chociaż było jasno: - Musimy sprawdzić, dokąd prowadzą te ślady. Igor skinął głową. Z bijącym sercem ruszyli w stronę gęstwiny, a gałęzie rozsuwały się przed nimi ze skrzypieniem. Za ostatnimi krzakami zobaczyli coś, czego najmniej się spodziewali...