Kuba mieszkał na końcu ulicy Klonowej od zawsze, ale nigdy nie przypuszczał, że najbardziej niezwykła przygoda jego życia zacznie się tuż za starym płotem sąsiada. Tego dnia, kiedy znalazł z Leną dziwną, pożółkłą mapę w zakurzonej książce w szkolnej bibliotece, wszystko się zmieniło. Na mapie był narysowany las za ich blokiem, a w samym środku tajemniczy rysunek wieży z napisem: „Tylko dla odważnych”. Kuba spojrzał na Lenę i uśmiechnął się szeroko. – Idziemy? – Jasne! – odpowiedziała z iskrą w oku. O zmierzchu, z latarkami, plecakami i kanapkami, przetransportowali się przez zarośniętą furtkę do lasu. Kroki cicho stąpały po miękkim mchu, a cienie rozciągały się między drzewami. W lesie pachniało igliwiem i wilgocią, a każdy szelest przyprawiał ich o przyjemny dreszcz. Mapę trzymał Kuba, Lena wypatrywała znaków. Po kwadransie znaleźli na drzewie dziwny, zielony symbol: koło z trzema kropkami. – To na pewno to! – szepnęła Lena. – Dalej, zobacz, na mapie jest strzałka w prawo! Podążali w głąb tajemniczego lasu, aż w końcu, gdy światła miasta stały się tylko bladą łuną za drzewami, zobaczyli ją. Zielona Wieża wznosiła się pośród gęstych krzaków, zarosła bluszczem i była jeszcze większa, niż się spodziewali. Na szczycie migotało jakieś światło. – Widzisz to, Lena? Tam chyba ktoś jest! Nagle, tuż przy drzwiach wieży, z ciemności wysunęła się czyjaś postać w dziwacznym kapeluszu. Postać spojrzała na nich i skinęła palcem, aby podeszli bliżej. W tej samej chwili usłyszeli cichy, tajemniczy szept: – Tylko dla odważnych... Kuba i Lena wymienili zaskoczone spojrzenia. Czy powinni wejść do środka? Czy to, co znajdą w wieży, będzie równie fascynujące jak mapa i tajemniczy znak? Wszystko mogło się teraz wydarzyć.