Zaginiony Sygnał z Proxima Beta

W miasteczku Koziołki na obrzeżach kosmicznej stacji Ziemia III mieszkała trójka przyjaciół: Lena, Kajtek i robot Maks. Każdy dzień spędzali na wynajdywaniu nowych pomysłów i eksperymentowaniu w starym obserwatorium za miastem, gdzie wśród pajęczyn i zakurzonych teleskopów rozmawiali o życiu na innych planetach. Pewnego wieczoru, gdy światła stacji rozświetlały wielkie kopuły, Lena przypadkiem nastawiła odbiornik fal radiowych na częstotliwość, która nigdy wcześniej nie słała żadnego dźwięku. Nagle rozległ się cichy, rytmiczny trzask – jakby ktoś przesyłał wiadomość kodowaną morsem. Kajtek zbliżył się z wypiekami na twarzy. "To musi być sygnał z kosmosu! Może od Proxima Beta? Słyszałem, że tam żyją dziwne istoty..." Robot Maks zaczął przetwarzać sygnał swoimi sztucznymi zmysłami. Z głośnika rozległ się nagły szum, a po chwili na ekranie pojawił się ciąg świecących znaków: "PRZYJDŹCIE...POTRZEBUJEMY POMOCY...NIE JESTEŚMY SAMI..." Przyjaciele spojrzeli na siebie z niedowierzaniem. Czy ktoś tam, w odległym zakątku galaktyki, naprawdę ich wołał? Za drzwiami obserwatorium panowała cisza, a za oknami rozciągało się gwiaździste niebo. Lena sięgnęła po atlas planetarny, Kajtek wyciągnął swój własnoręcznie skonstruowany komputer, a Maks już zaczął obliczać kurs do Proxima Beta. Wtem ekran odbiornika zamigotał, a ciemność w pomieszczeniu przeszył dodatkowy sygnał – tym razem krótszy, ostrzejszy, jak alarm. I wtedy usłyszeli coś jeszcze: szmer, jakby ktoś nadepnął na metalową podłogę tuż obok wejścia do obserwatorium... Przyjaciele wstrzymali oddech. Co czekało za drzwiami? Czy to był ktoś, kto wysłał zagadkową wiadomość? A może... coś zupełnie innego?