Maks uwielbiał przemierzać zakamarki domu swojego dziadka. To był ogromny, skrzypiący budynek na końcu miasta, otoczony dzikim ogrodem pełnym starych drzew. Pewnego pochmurnego popołudnia Maks odwiedził dziadka razem z Klarą, swoją najlepszą koleżanką. Dziadek Franz był znany z tego, że gromadził różne osobliwe przedmioty. Na strychu znajdowały się skrzynie pełne dziwnych map, piór, zardzewiałych kluczy i książek o grzbietach tak wytartych, że trudno było odczytać tytuły. Ale najbardziej Maks lubił sekretny gabinet dziadka, ukryty za przesuwaną ścianą biblioteki. Tego dnia dziadek Franz zdradził im, że w gabinecie jest coś zupełnie wyjątkowego. "Pamiętajcie, nie wszystko jest takie, na jakie wygląda" — dodał tajemniczo. Maks i Klara przecisnęli się przez wąskie drzwi i już po chwili stali pośrodku małego, ciemnego pokoiku. Na biurku stała szkatułka z misternie wyrzeźbionymi smokami. — Otworzymy ją? — wyszeptała Klara, a jej oczy błyszczały z podekscytowania. Maks ostrożnie otworzył wieczko. W środku leżał stary zegarek kieszonkowy na srebrnym łańcuszku. Był pokryty dziwnym, wirującym wzorem, którego nie dało się uchwycić wzrokiem na dłużej. Kiedy Maks dotknął zegarka, poczuł delikatne mrowienie w palcach. Klara nachyliła się, by lepiej się przyjrzeć, i wtedy coś nieprzewidywalnego zaczęło się dziać. Pokój zadrżał, a ściany nagle rozmyły się, jakby były zrobione z mgły. Maks i Klara poczuli, że stoją już nie na drewnianej podłodze gabinetu, ale na miękkiej trawie pod ogromnym niebem, które mieniło się wszystkimi kolorami tęczy. W oddali widniały ogromne grzyby o świecących kapeluszach i dziwne latające istoty unoszące się tuż nad ich głowami. Kiedy próbowali zorientować się, gdzie są, ziemia lekko zadrżała i zza wzgórza wyłonił się stwór o oczach błyszczących jak gwiazdy. Stworzenie spojrzało prosto na nich i powoli zaczęło się zbliżać...