Miałem zwykły zeszyt. Nic specjalnego. Kartki były trochę pożółkłe a okładka porysowana. Znalazłem go na dnie starej szuflady, kiedy szukałem długopisu. Otworzyłem go na pierwszej stronie i postanowiłem coś napisać. Ale wtedy... coś dziwnego się stało. Zanim zdążyłem dotknąć kartki, słowa zaczęły pojawiać się same. Najpierw jedno. Potem kolejne. Aż w końcu cały akapit. Napisałem coś... ale nie swoimi rękami. Patrzyłem, jak litery układają się same w wiadomość: > Witaj. Czekałem na ciebie. Ale mamy mało czasu... Zamarłem. Ktoś do mnie pisał? Chwyciłem długopis i wpisałem: > Kim jesteś? Długopis sam się poruszył i odpowiedział: > Jestem tobą... ale z miejsca, w którym nigdy nie powinieneś się znaleźć. Nie miałem pojęcia, co to znaczy. Ale zanim zdążyłem zapytać, zeszyt sam przewrócił stronę. A tam... był rysunek. I przedstawiał mnie. Ale nie w moim pokoju. Tylko w jakimś zupełnie innym miejscu.