Za domem Zuzi, tuż za zardzewiałą bramką porośniętą dzikim winem, zaczynał się świat przygód. Jednego pochmurnego popołudnia, kiedy groźne chmury wisiały nisko nad dachami, Zuzia, jej brat Maks i sąsiadka Lena buszowali po strychu w poszukiwaniu czegoś ciekawego. Znaleźli pudło pełne starych komiksów, parę zapomnianych zabawek i... ogromny zwój papieru przewiązany skórzanym rzemieniem. Gdy rozwinęli zwój, zobaczyli coś niesamowitego: była to szczegółowa, ręcznie rysowana mapa. Oznaczony na niej Las Szeptów zaznaczony był wielkim, zielonym X, a obok widniały tajemnicze rysunki samolotu zrobionego z patyków i sznurków. Dzieci natychmiast poczuły dreszcz ekscytacji. „Może to mapa do jakiegoś ukrytego skarbu albo niezwykłego miejsca?” szepnęła Lena, zerkając na rodzeństwo podekscytowanym wzrokiem. Jeszcze tego samego wieczoru założyli Klub Podniebnych Odkrywców. Przysięgli, że wspólnie odkryją, dokąd prowadzi mapa. Po długich przygotowaniach - spakowali kanapki, podkradli latarkę, kompas i stary aparat fotograficzny taty - ruszyli o świcie. Słońce powoli wznosiło się nad horyzontem, a oni mieli wrażenie, że każdy krok na ścieżce staje się coraz bardziej niezwykły. W Lesie Szeptów rosły drzewa tak wysokie, że ich korony ginęły w chmurach. Każdy podmuch wiatru brzmiał jak śmiech ukrytych stworzeń, a ścieżka z mapy wydawała się raz pojawiać, raz znikać pod liśćmi. Po kilku godzinach marszu dotarli do polany, na środku której leżała ogromna sterta suchych gałęzi, ułożonych jak wielki gniazdo. Po chwili Lena krzyknęła: „Patrzcie!” – i wskazała na coś błyszczącego pod gałęziami. Zuzia i Maks spojrzeli w miejsce, które pokazywała Lena, i... nagle usłyszeli dziwne szeleszczenie dochodzące zza ich pleców. Wszyscy troje zastygli w bezruchu. Co mogło się tam czaić? Co znajdą pod gałęziami? Ich serca biły szybciej niż kiedykolwiek wcześniej...