Lena mieszkała w spokojnym miasteczku o nazwie Słoneczna Dolina, gdzie każdy znał każdego, a największą tajemnicą były przepisy na domowe ciasta. Ale wszystko się zmieniło pewnego jesiennego wieczoru, gdy Lena, wracając po lekcjach do domu, zauważyła coś dziwnego na ścianie starego budynku – jej cień... uśmiechał się do niej szerzej niż ona sama! Przez chwilę myślała, że to tylko złudzenie, ale gdy pomachała ręką, cień zamachał obiema rękami. Następnego dnia wszystko wydawało się normalne. Ale Lena nie mogła przestać o tym myśleć. Po szkole poszła do swojej paczki: Tomka, który zawsze nosił w kieszeni mini kompas, oraz Martyny, miłośniczki łamigłówek. Opowiedziała im o dziwnym cieniu. - Musimy to sprawdzić – powiedział Tomek z błyskiem w oku. Pod osłoną wieczoru wrócili w trójkę pod stary budynek. Lena stanęła dokładnie tam, gdzie dzień wcześniej. Księżyc świecił jasno, a ich cienie wyciągnęły się na murze. Lena skupiła się, wyobraziła sobie, że jej cień zawiązuje szalik. Nagle... jej cień naprawdę to zrobił! Martyna aż z wrażenia upuściła latarkę. - Ty kontrolujesz cienie! - wyszeptał Tomek, rozglądając się na boki. Lena poczuła, jakby coś w środku niej budziło się do życia. Nagle, zza rogu uliczki, dobiegł ich dziwny szmer. Cienie wokół nich zaczęły się wydłużać i wić w najróżniejsze strony, jakby ktoś inny też próbował je kontrolować. Lena poczuła chłód na plecach. Czy była jedyną osobą ze zdolnościami, czy ktoś jeszcze, gdzieś w mroku, patrzył na nich…?