W dniu, kiedy do miasteczka przyjechał Cyrk Luminello, Nadia i Tymon nie myśleli o niczym innym. Był to cyrk znany z niesamowitych pokazów – akrobatów na linach wysoko nad ziemią, lewitujących klaunów i iluzjonistów, którzy potrafili sprawić, że pingwin znikał ze sceny, a z kapelusza wypadały kolorowe motyle. Po szkole przyjaciele pobiegli pod ogromny, pasiasty namiot, który stanął na starym boisku. Oboje mieli bilety, ale wiedzieli, że prawdziwa magia jest tam, gdzie widzowie nie mają wstępu – za kulisami. Kiedy zobaczyli rozdarte płótno w bocznej ścianie namiotu, Nadia nie zawahała się ani chwili. Prześlizgnęli się do środka i znaleźli się w labiryncie sznurków, skrzyń, klatek i migoczących światełek. Czuć było zapach waty cukrowej i słomianej ściółki. Artyści w kolorowych strojach przemykali obok, patrząc podejrzliwie. Tymon zauważył, że jeden z klaunów zostawił klucz leżący na starej beczce. Nadia podniosła go i od razu zauważyła dużą, pokrytą dziwnymi znakami skrzynię w rogu. Nad nią ktoś na starym plakacie napisał „NIE OTWIERAĆ!”. Serce biło jej jak szalone, gdy przekręciła klucz w zamku. W środku skrzyni coś poruszyło się i… w tym momencie usłyszeli kroki zbliżającego się iluzjonisty. Nadia i Tymon spojrzeli na siebie z szeroko otwartymi oczami – czy w środku znajdą magiczny przedmiot, czy może… coś zupełnie innego?