Szymon i Lena nie spodziewali się, że te wakacje będą inne niż wszystkie. Rodzice postanowili wysłać ich do cioci Ady, która mieszkała w starym domu na obrzeżach miasta. Dom był wielki, pełen zakamarków i skrzypiących schodów, a najlepszym miejscem do zabawy okazał się ogromny strych. Pewnego popołudnia, gdy na dworze lał deszcz, Szymon zaproponował: "Chodźmy poszperać na górze! Może znajdziemy coś fajnego." Lena nie była przekonana, ale ciekawość zwyciężyła. Weszli po stromych schodach, omijając pajęczyny i stare walizki. W rogu, pod stertą zapomnianych książek, Lena dostrzegła drewniane pudełko pokryte kurzem. Ostrożnie je otworzyła, a w środku leżał stary kompas z dziwnie błyszczącą igłą. Szymon złapał go w dłoń, a wtedy rozległ się cichy trzask, jakby powietrze wokół zadrżało. "Patrz! Igła kręci się jak szalona," powiedział Szymon. Kompas zaczął świecić delikatnym, niebieskim światłem. Nagle rodzeństwo usłyszało głos, który nie należał do nikogo w pokoju: "Tylko odważni mogą odkryć, co skrywa ten dom. Każde z was ma moc, którą musi poznać." Zanim zdążyli się przestraszyć, Szymon poczuł, że potrafi przesuwać przedmioty bez dotykania ich, a Lena... mogła widzieć rzeczy ukryte za ścianami! Przetarła oczy, nie wierząc, że widzi przez starą szafę na drugą stronę pokoju. "Musimy dowiedzieć się, jak to działa!" wykrzyknęła Lena. W tym momencie kompas znów się rozjarzył, wskazując schody prowadzące jeszcze wyżej, na tajemniczą część strychu, o której nawet ciocia Ada nigdy nie wspominała. Rodzeństwo spojrzało na siebie z ekscytacją i ostrożnie skierowało się w stronę schodów. Im bliżej byli, tym mocniej kompas świecił. Nagle usłyszeli stłumione kroki dochodzące z góry i zobaczyli cień poruszający się tuż za zamkniętymi drzwiami...