Ada zawsze uważała kuchnię swojej babci za najlepsze miejsce na świecie. Tutaj pachniało cynamonem, świeżym chlebem i starymi książkami kucharskimi. Ale tego dnia odkryła coś o wiele bardziej niezwykłego. Po obiedzie babcia poprosiła Adę i jej młodszego brata Maksa, żeby pomogli jej posprzątać. Ada z zapałem zaczęła wycierać blat, a Maks bawił się pod stołem. Nagle coś zastukało pod szafką. – Słyszałaś to? – szepnął Maks. Ada spojrzała na brata, a potem na szafkę. Drzwi były lekko uchylone, a tuż obok nich znajdowała się stara, niemal zapomniana szuflada. Była tak zakurzona, że Ada nigdy wcześniej jej nie zauważyła. – Może babcia chowa tam słodycze – mruknął Maks z nadzieją. – Albo magiczne składniki! – Ada uśmiechnęła się szeroko. Zawsze wierzyła, że jej babcia zna się na magii, nawet jeśli twierdziła, że to tylko stara kuchnia. Ada sięgnęła do szuflady. Ledwo jej palce dotknęły uchwytu, kiedy szuflada… sama wysunęła się na oścież. W środku leżał dziwny notatnik opleciony cienkim, srebrzystym sznurkiem, który delikatnie połyskiwał w świetle. – Wow… – szepnął Maks, robiąc wielkie oczy. Na okładce notatnika widniała mapa. Były tam narysowane kuchenne sprzęty, ale nie w tym porządku, w jakim stały teraz. Obok garnka znajdował się wielki zegar, w miejscu lodówki – tajemniczy portal oznaczony spiralą, a na środku zamazana postać z uniesioną ręką. – Myślisz, że to… mapa skarbów? – spytał Maks, ściskając rękaw siostry. Zanim Ada zdążyła odpowiedzieć, notatnik sam się otworzył na pierwszej stronie, a litery zaczęły się układać w słowa. Słowa, które zaczęły błyszczeć złotem i unosić się w powietrzu, tuż przed nosem zdumionych dzieciaków. Czy odważą się przeczytać pierwsze zdanie zagadkowej wiadomości? Czy odkryją, do czego prowadzi mapa i gdzie zaczyna się prawdziwa magia codzienności? Tego jeszcze nie wiedzieli – ale jedno było pewne: kuchnia babci nigdy już nie będzie zwyczajna.