Zegar Felka i Zaginiony Wiek

Felek był pewien, że to będzie najnudniejsze popołudnie na świecie. Padał deszcz, a rodzice zakazali mu grać na komputerze, więc błąkał się po domu jak duch. W końcu zszedł do piwnicy – miejsca pełnego pajęczyn, starych skrzyń i całej masy rzeczy, które niby miały być kiedyś potrzebne. Nagle jego wzrok zatrzymał się na czymś dziwnym. Na półce, pośród zakurzonych słoików, stał stary, mosiężny zegar. Nie przypominał zwykłego budzika. Miał mnóstwo dziwnych przycisków, a zamiast cyfr na tarczy – tajemnicze symbole. – Co to jest? – szepnął Felek i sięgnął po zegar, który był cięższy niż wyglądał. Okręcił go ostrożnie, oglądając z każdej strony. Wtedy zauważył napis wyryty na spodzie: "Ty, który czasem panujesz, nie bój się tajemniczych dróg." Chwilę później do piwnicy zeszła Amelka, przyjaciółka Felka. Była od niego o rok starsza i zawsze gotowa na przygodę. – Co masz? Felek pokazał zegar. – Wygląda jak... nie wiem, maszyna z filmu science fiction! – Spróbujmy nacisnąć coś tutaj – zaproponowała Amelka. Ostrożnie wcisnęli największy przycisk. Wskazówki zegara zaczęły obracać się coraz szybciej, aż zamieniły się w rozmazaną srebrną spiralę. Nagle z wnętrza zegara dobiegł cichy dźwięk, jakby ktoś szeptał bardzo daleko, a powietrze wokół nich zrobiło się gęste i pachniało ozonem. Piwnica znikła. Felek i Amelka poczuli, że spadają, chociaż nie było gdzie spaść. Wokół nich migały obrazy: dinozaury, rycerze w lśniących zbrojach, stare parowozy, a nawet latające samochody! Wszystko wirowało, aż nagle huk! Wylądowali… gdzieś. Słońce było inne, niebo miało lekko fioletowy odcień, a w oddali stały budynki, których nigdy wcześniej nie widzieli. Obok znajdował się ten sam zegar, a wokół nich zaczęły pojawiać się dziwne postacie – jedne ubrane jak starożytni wojownicy, inne miały na sobie kombinezony z przyszłości. Rozległ się głos: – Witajcie, podróżnicy czasu. Wasza próba właśnie się rozpoczyna…